Krioterapia

Leczenie zimnem polega na miejscowym obniżeniu temperatury tkanek, co odbywa się głównie drogą przewodzenia. Zimno w celach leczniczych jest stosowane w postaci zabiegów miejscowych, które mają na celu obniżenie temperatury skóry, mięśni i stawów.

Intensywne leczenie zimnem (krioterapia) polega na stosowaniu temperatur w przedziale 0°C do minus 130°C. Jest to temperatura parowania ciekłego azotu.
Obniżenie temperatury tkanek powoduje:
• zmniejszenie lub uśmierzenie bólu,
• zahamowanie stanu zapalnego,
• zwolnienie procesów przemiany materii,
• zmniejszenie lub ustąpienie obrzęków,
• zwolnienie odruchów i zmniejszenie pobudliwości włókien nerwowych,
• zwężenie naczyń oraz ich okresowe rozszerzenie, przekrwienie czynne,
• zwiększenie napięcia mięśniowego (przy krótkim czasie działania bodźca zimna) oraz obniżenie napięcia mięśniowego (przy dłuższym działaniu bodźca).

Bodziec zimna, ze względu na swe działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwobrzękowe, obejmuje szeroki wachlarz wskazań do stosowania w zabiegach miejscowych.
• choroby narządu ruchu (stłuczenia, krwiaki i urazy tkanek miękkich bezpośrednio po urazie do 4-5 dni; obrzęki po złamaniach i zwichnięciach we wczesnym okresie; ostre zapalenie ścięgien, torebek stawowych i mięśni; przykurcze stawowe pourazowe),
• choroby reumatyczne